Terug naar Las Vegas

Terug naar Las Vegas. ET gaat weer home. Terug naar het vliegveld dat zich heel bespottelijk midden in de stad bevindt. Dit is de enige plaats ter wereld waar dat geen problemen geeft. Door het voortdurende gerinkel en getingel van de gokapparaten is er zoveel geluid in de lucht dat je geen last hebt van de overvliegende vliegtuigen. Alles maakt hier lawaai. Een mooie plek om mijn ideeën over luisteren voor beelddenkers te lanceren.

Sedona, Red Rock country

De rode rotsen van Sedona waarvan gezegd wordt dat zich hier het hartchakra van de aarde bevindt. Veel warmrood en oker, en een vredige sfeer. De rode rotsen liggen in een wijde kring verspreid om het stadje heen. Een magisch uitzicht. Daar gaat je hart wel van kloppen, ja.

Grand Canyon

Dit is de Kolb-studio die aan de rand van de Grand Canyon hangt. Gebouwd door de gebroeders Kolb die als eersten hier foto's kwamen nemen van dit overweldigende landschap.
Ik vind het heel bijzonder om hier te zijn. Ook moet ik er steeds aan denken dat de walvissen die ik in Kaikoura heb gezien, daar zwemmen omdat er zich in de oceaanbodem een kloof zo groot als de Grand Canyon bevindt. In de diepte van die kloof houden de walvissen zich graag op. Nu ik hier bij de bovengrondse Grand Canyon sta moet ik toch wel even aan die walvissen denken. Het is hier zo groot dat je een walvis voor een haring aan zou zien.

Route 66

Route 66 is precies wat je ervan verwacht: een weids, kaal landschap met rotsformaties in de verte. Tot aan de horizon zie je de weg voor je en op een enkele Harley Davidson na ben je de enige weggebruiker.

Luisteren voor beelddenkers

Mijn eigen presentatie over 'Enhancing Listening Skills' was geslaagd. Het luisteren voor beelddenkers bleek voor velen een eye opener. Ook de techniek liet me niet in de steek, dus ik was heel tevreden.
's Avonds was de Talentshow, zeg maar Bonte Avond. The Dutch girls hadden een gekke act als Volendammer meisjes die zongen hoe Berend Botje Amerika had ontdekt omdat hij zo dyslectisch was dat hij verdwaalde. Jan Klaassen kwam ook nog en gaf Ron Davis een antiquarische uitgave van Treasure Island, voor hem heel bijzonder, want dat was het eerste boek dat hij ooit van het begin tot het eind uitlas.
Vanavond wezen shoppen in the Venetian. Nou ja shoppen... net doen alsof dan.
Morgen de laatste dag van het Symposium. Als het werk erop zit maken we nog een kort tripje over Route 66 naar de Grand Canyon.

Weer een nieuwe reis, deze keer naar Las Vegas

Naar het Symposium 2007 van de Davis Dyslexia Association International.
Las Vegas was leuker, erger, groter, heftiger dan ik ooit had kunnen denken. Je waant je in een stad op een andere planeet. Gelukkig zagen we meteen bij aankomst al een bord met Hans Klok erop, waarna we ons meteen thuis konden voelen. Bovendien had mijn grote idool Johnny Halliday hier ooit rondgelopen en zelfs opgetreden... dat doet je toch wat. Maar ja we kwamen natuurlijk voor het werk en dat begon 's ochtends al vroeg. Voor je ontbijt moest je eerst door het casino, maar dat mocht de pret niet drukken. Het ontbijt was ook al groter en heftiger dan ik had verwacht en na ons weer door de gokmachines te hebben geworsteld konden we aan ons Symposium beginnen. Eerst vertelde Ron over zijn Autism Approach en deed verslag van het werk in Kaikoura. Het wordt een mooi programma, en in februari start de opleiding in Burlingame. 's Middags gaf Sharon Pfeiffer een update van haar Davis schoolprogramma.
Fantastisch om collega's en vrienden van over de hele wereld te ontmoeten.